Manifest Filmliga Amsterdam (1927)
DE Nibelungen, The Big Parade, Potemkin, De Moeder, Ménilmontant, Variété.....
Het gaat om de film
Eens op de honderd keer zien wij: de film. Voor de rest zien wij: bioscoop.
De kudde, het commercieele regime, Amerika, Kitsch.
In dit stadium zijn film en bioscoop elkaars natuurlijke vijanden.
Ons geloof in de zuivere, autonome film, de film als kunst en als toekomst,
is nutteloos, als wij niet zelf de zaak ter hand nemen.
Wij willen dat.
Wij willen zien wat er in de werkplaatsen der Fransche, Duitsche en
Russische avant-garde geëxperimenteerd en bereikt is.
Voor de film willen wij naar ons vermogen werken, critisch, maar in beginsel
opbouwend, instructief, onafhankelijk.
Wij richten daarom op de Filmliga Amsterdam
met het doel om in besloten kring te vertoonen, wat men in bioscopen niet of bij vergissing te zien krijgt.
Manifest De Uitkijk, Amsterdam (2022)
Eens op de honderd keer zie je film zoals deze bedoeld is
De rest van de tijd:
Van matige kwaliteit, voorspelbaar, individualistisch
In dit stadium zijn het filmhuis en de megalomane streamingsdiensten elkaars
natuurlijke vijanden
De autonome filmervaring bestaat niet zonder de andere film, niet zonder het
andere publiek.
Wij nemen de zaak zelf ter hand om die ervaring te verdedigen.
Wij doelen op de ontmoeting, wij doelen op een reactie; interactie.
We doelen erop om te zien dat ons programma wordt omarmd, óf uitgekotst.
Wij willen dat, wij doen dat.
110 jaar lang samen film kijken nemen wij mee in de toekomst, om in stand
te blijven houden: de doelbewust onverwachte kijkervaring.
In het theater wordt de macht teruggegrepen van het geestdodende algoritme;
we willen laten zien wat er gebeurt in de marge en willen zien
hoe het publiek reageert, wat ze denken, hoe ze kijken.
Voor samen film kijken, willen wij naar ons vermogen werken, dertien studenten, naar beginsel non hiërarchisch, nieuwsgierig, idealistisch en onafhankelijk.
Wij zetten daarom voort
F i l m t h e a t e r d e U i t k i j k