On Screen bestaat uit een reeks screenings van kunstenaarsfilms in De Uitkijk in Amsterdam, het eerste avant-garde filmtheater van Nederland. De screenings vinden plaats op vrijdagavond en starten om 21.00 uur. Iedere avond is gewijd aan het oeuvre van één kunstenaar wiens werken deel uitmaken van de denkbeeldige collectie van Tlön Projects. Het programma is door de curatoren Chris Bestebreurtje en Petra Kuipers samengesteld in nauwe samenspraak met de kunstenaar.
Hoewel videokunst vaak wordt getoond in een tentoonstellingszaal (white cube), al dan niet naast andere media, wordt nu dus bewust gekozen voor een filmzaal (black cube). Samen een film bekijken in de cinema is nog een van de weinige collectieve ervaringen in onze geïndividualiseerde maatschappij. Met een groep mensen in een donkere zaal in stilte eenzelfde film bekijken, zorgt voor verbondenheid. Een moment ook voor dialoog, want achteraf gaat Sam Steverlynck, curator bij S.M.A.K. in Gent, in gesprek met de kunstenaars. Behalve een Q&A na het kunstenaarsgesprek, kan het publiek ook van ideeën uitwisselen bij een drankje in de foyer.
Bani Abidi (1971) woont en werkt tussen haar geboortestad Karachi en Berlijn. Ze maakt tekeningen, foto’s, films en installaties. In haar werk staat ze vaak stil rond de creatie van de natiestaat Pakistan en de daarbijbehorende zoektocht naar een eigen identiteit na decennia van conflicten en geopolitieke spanningen. Hoewel India en Pakistan historisch en socio-cultureel veel overeenkomsten vertonen, gingen beide landen na de splitsing in 1947 hun eigenheid benadrukken.
Abidi analyseert dan ook diverse vormen van nationalisme, patriotisme en sporen van de postkoloniale erfenis. Andere terugkerende thema’s in haar werk zijn identiteit, migratie, grenzen, ontheemding en verschillende vormen van interculturele uitwisseling en diplomatie. Veelzeggend is The Song (2022) waarin een oudere immigrant in zijn kille nieuwbouw flat in Berlijn de geluiden en chaos van zijn thuisland mist en daar een ingenieuze oplossing voor bedenkt.
Aan de hand van kleine observaties, anekdotes of details uit het dagelijks leven tackelt Abidi grote, existentiële vraagstukken. Die vertaalt ze naar veelal korte, gecondenseerde films die worden gekenmerkt door verbeelding, poëzie, humor en een vleugje absurditeit. Haar werk getuigt van empathie en humanisme en vaak ook van poëtisch verzet.