Wekelijks op de dinsdag (21.00) een “Uitkijk Special”!
Deze zorgvuldig gecureerde filmavonden veranderen iedere twee maanden van thema. Vier totaal verschillende films, één overkoepelend thema: van Sexy Cinema tot Czech New Wave; niks is te gek tijdens de Uitkijk Specials. Laat je verrassen door titels waar je nooit eerder van hebt gehoord, en stap in het warme bad van je favoriete films.
Iedere zondag (21.00) vertoont De Uitkijk een prachtige Klassieker. Elke maand weer kiezen we het mooiste, ontroerendste of het meest choquerende uit de filmgeschiedenis om aan ons trouwe publiek te laten zien. Van Fritz Lang’s Metropolis tot Cleo 5 à 7 van Agnès Varda, en van The Shining van Stanley Kubrick tot Michelangelo Antonioni’s La Notte, je ziet ze allemaal voorbij komen bij de Zondagklassieker!
DEC - JAN
WINTERREEKS: You Want It Darker
Deze winter doen we het even anders bij De Uitkijk. Terwijl de dagen korter worden en de nachten langer, worden de films huiveringwekkender, luguberder en benarder. De winter is donker, net als deze films; in thematiek, kleur en stemming. Even geen zoetsappige kerstfilms met happy endings om je warm te maken. Nee, wij serveren eind december en begin januari de beste film noirs, horrors, klassiekers en cultfilms vol met ijzige landschappen, verwarring, surrealisme, melancholie en broeierige sfeer.
We beginnen timide, met de absolute klassieker Doctor Zhivago (1965). Een romantisch epos dat zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog, met beeldschone cinematografie en Russische winterlandschappen. Ook de geboortestad van filmmaker Guy Maddin, Winnipeg, wordt door koude en lange winters geteisterd. My Winnipeg (2007), een verwarrende mix van surreële fantasie en op waarheid gebaseerde verhalen, is een haat-liefdesverklaring aan deze eigenaardige stad.
Een andere merkwaardige stad is het fictieve bad city. Dit wetteloze spookdorpje vormt het decor van de vampier-western A Girl Walks Home Alone at Night (2014) van de Iraanse filmmaakster Ana Lily Amirpour.
Wil je het somberder en zwaarder? In Leviathan (2014), van de Russische filmmaker Zvyagintsev, volgen we hoe een arbeider uit een klein vissersdorpje aan de Barentszzee alles wat hij heeft, kwijt dreigt te raken wegens de corrupte lokale macht. In Winter Light (1963) van Ingmar Bergman zien we hoe een pastoor van een klein dorpje, overmand door twijfels, zijn geloof begint te verliezen.
Als je op extra duisternis hoopt, draaien wij twee klassieke film-noir’s: Georges Franju’s Eyes Without a Face (1960) die een mix van van gruwelijke en poëtische beelden bevat en The Night of the Hunter (1955) met een van de meest iconische schurken uit de filmgeschiedenis.
Voor wie nog meer horror verlangt, tonen wij Andrzej Zulawski’s Possession (1981), een gekmakende psychologische horror die in bloederig detail het instorten van een huwelijk onderzoekt. De baanbrekende expressionistische horrorfilm The Cabinet of Dr. Caligari (1920) van Robert Wiene is een moordmysterie die zich afspeelt in een sinistere schaduwwereld en wordt door velen zowel als de eerste horrorfilm, als de eerste kunst film gezien.
Als je behoefte hebt aan iets artistiekers en gewelddadigers, kun je naar de psychische horrorfilm Santa Sangre (1989) van cultheld Alejandro Jodorowsky waarin hij een - op zowel visueel als inhoudelijk niveau - bizarre trip creëert. De controversiële en gecensureerde film The Devils (1971) van Ken Russell over een priester met radicale overtuigingen en een rijkelijk seksleven, is een verbijsterende mengeling van erotiek, geweld en religie.
Nog meer gruwel? De Chileense animatiefilm The Wolf House (2018) is geïnspireerd door het verhaal van de Colonia Dignidad, een geïsoleerde cult-commune in Chili gesticht en beheerst door Duitste Nazi-veteranen. Dit ambachtelijke werk voelt aan als een duistere, helse koortsdroom en geeft uitdrukking aan facisme zoals dat alleen in animatie kan. Tot slot, vertonen we de legendarische Come and See (1985) van Elem Klimov. Dit anti-oorlog monument weet op confronterende, fysieke wijze het allesomvattende, vernietigende, kwaad van Nazi- en Stalinistische terreur te verbeelden.
Buiten is het koud en guur, in onze zaal alleen maar donker, dus waan je zodra het daglicht weer is gepasseerd in onze WINTERREEKS: YOU WANT IT DARKER.
JAN - FEB
BUITENBEENTJES: CAST OUT
In januari en februari zetten we bij De Uitkijk de schijnwerpers op hen die afwijken van de norm met onze nieuwe specials: BUITENBEENTJES: CAST OUT. In zes films verkennen we het lot van mensen die buiten de maatschappij vallen of zich er juist tegen verzetten. Van uitgestrekte woestijnen tot de straten van Noord-Amerikaanse steden, van verloren jongeren in China tot op de bruggen van Parijs: deze reeks biedt een universele kijk op marginalisering, maar altijd met een diep gevoel van sympathie en menselijke waardigheid. Een ode aan de dorpsgek, de outcast, de dwalende ziel!
Gummo (1997) en de documentaire Streetwise (1984) portretteren de alledaagsheid van het bestaan van mensen aan de rand van de samenleving. Een bestaan dat afwisselend huiveringwekkend en humoristisch is, wreed en ontroerend, dat zowel afschuw als compassie oproept.
Streetwise volgt een groep tieners die leeft van prostitutie, bedelen en diefstal in de straten van Seattle. Gummo creëert een mozaïek van het wanstaltige leven van arme, verveelde white-trash jeugd in Xenia, Ohio.
In Wanda (1970), The Lovers on the Bridge (1991) en Unknown Pleasures (2002) volgen we zielen die ronddwalen, die zoekende zijn. Geconfronteerd met een maatschappij waarin ze zichzelf niet thuis kunnen voelen, proberen ze hun eigen weg te vinden.
Zo creëert Barbara Loden in Wanda, haar eerste en enige film, een hardvochtig portret van een eigenzinnige vrouw die op een dwaalspoor belandt nadat haar relatie, familie en werk stuk zijn gelopen. In The Lovers on the Bridge volgen we hoe twee rondzwervende jongeren op de Pont Neuf - terwijl deze onder constructie staat - verblijf en liefde vinden. Filmmaker Jia Zhangke, wiens films in China verboden zijn, verbeeldt in Unknown Pleasures een verloren generatie van jongeren die op zoek zijn naar betekenis terwijl het kapitalisme gestaag alle lagen van de Chinese samenleving infiltreert.
Tot slot brengt de Tunesische film Wanderers of the Desert (1984) ons naar een afgelegen dorpje aan de rand van de woestijn waar kinderen nog nooit naar school zijn geweest en er een mysterieuze drang is onder de bewoners om de eeuwige woestijn af te dwalen. De aankomst van een docent in het dorp luidt het begin van een conflict tussen spiritualiteit en moderniteit.